🖋️ गजल-"जिन्दगी "। Yunisha Satyal ।

- Sunday, July 12, 2020

"जिन्दगी:-"

कुन ठाउँ गए,सुखको दिन,

आइपर्ने जंगार,तर्दातर्दै सकिन्छ जिन्दगी

हिजो भएन,अब त केही,हुन्छ होला भनि

आस बिश्वासमा,पर्दापर्दै,सकिन्छ जिन्दगी

अरुलाइ प्रकाश,दिन जलेको,त्यो मैन सरि

पग्लिएर आफु,झर्दाझर्दै सकिन्छ जिन्दगी

चाहाना पूरा,हुदा खुशिका,नहुदामा दुखका

नयनहरु आशुले,भर्दाभर्दै,सकिन्छ जिन्दगी

सबैका चाहाना,स्वर्गमा पुग्ने,मरेर

हरपल हरक्षण,मर्दामर्दैसकिन्छ जिन्दगी !!

✍️ Yunisha Satyal

©️ Saahitya Manch Nepal & Writer

अन्य रचना हरु पढन तथा हाम्रो जानकारी को लागि होम पेज मा जान माथि भएको यस्तै बट्न ⬅️ क्लिक गर्नुहोस !

Comments

🖋️ कविता -"प्रकृति " । Nepali Poem ।

- Friday, July 03, 2020

प्रकृति आहा! कति शान्त छौ तिमी लाग्छ तिम्रै काखमा लुटपुटिएर आनन्दको सास फेदैॅ आफ्ना हरेक दुःखलाई बिसिॅदिउँ तिम्रो कोमलतालाई देखेर यस्तो लाग्छ कि तिमीसँग मितेरी गाँसेर सधैँभरी तिमी सँगै बसिराखुँ कसरी यति शान्त भयौ तिमी? जब म एक्लै हुन्छु तिमीलाई नै स्मरण गछुॅ तिम्रो नरमतालाई सम्झिदै एक्लोपनालाई हटाँउछु तिम्रो त्यो मन्द मुस्कान आहा!! कहिले कँही त म मोहनी लागे झैं मोहित हुन थाल्छु तिम्रो न्यानो माया देखेर यस्तो लाग्छ कि तिमीलाई नै माया गरेर आफ्ना हरेक पिडालाई बिसिॅदिऊँ तिम्रो त्यो शितलता देखेर यस्तो लाग्छ कि जिवनका सबै घामछाँया छाडेर तिम्रै छेऊमा आएर बसिराखुँ स्वच्छ छ तिम्रो मन अनि तिमी पनि, त्यसैले त तिमी सबैको प्यारो छौ तिमीलाई प्रेम नगनेॅ को छ र यहाँ सायद प्रकृतिप्रमी भएर होला म त तिमीसँगै रमाउन चाहन्छु अनि तिम्रै काखमा बसेर आफ्नो जिवनलाई शान्त बनाउन चाहन्छु हे प्रकृति! तिम्रो वणॅन गनॅ त सक्दिन म सुन्दरताले अनमोल छौ तिमी, तिमीलाई मेरो सलाम छ। ✍️ Pratikxya Bhatta ©️ Saahitya Man ch Nepal & Writer अन्य रचना हरु पढन तथा हाम्रो जानकारी को लागि होम पेज मा जान माथि भएको यस्तै

अमुल्य जिवन सुन्नुस न ! हातमा डोरी लिई सुनसान रात एकान्त रुखको बोटमुनि किन उभिनुभएको ? ए मै बुझे !आफैलाई पीडा दिएर अरुका निम्ति आफ्नै अमुल्य जीवन खेर फाल्न लाग्न्नु भएको। थाहा हजुरलाई वृद्धा भएका बा आमाले हेर्दै छ्न,बाटो अरे छोरो आउला भनी जब देख्छन् लास बिहानी को किरण नदेख्दै जिउँदै मरेतुल्य हुन्छन् ऊनी । भनिदिनुस् है यति स्वर्गमा कतै मेरि आमालाई भेटाउनु भयो भने जहाँ तिमिले जीवन त्याग्य,त्यही रुखको फेदमुनी सिर राखी निदाउछे तिम्रो याद आयो भने । अध्यारो,सुनसान रातमा खुला आकाशलाई निहाली ताराले घेरिएको जुनको प्रकाश् लाई महसुस गरि पानीका थोपा थुपारी बिसाल समुन्द्रको रचना गरि तिमिले लगाएका बगैंचा फुल आसुले भिजाई जीवन जिउन सिक्दै छे भनिदिनुस् है । न कोहि आफ्न न आफ्न्त्त एक छाक खाई,धर्तीलाई ओछ्यान बनाई,आकाशलाई ओढ्छे अमुल्य जिवनको अर्थ बुझ्दै , तिमिलाई लागेका आरोपको वकालत गर्दै मृत्युलाई हैन,अमुल्य जिवन रोज्दै छे भनीदिनुस् है। पिडालाई दबाबएर बाच्न सक्न्ने भएकी छु काडामा नाङ्गा खुट्टाले हिड्न सक्न्ने भएकी छु आउने छु तिमिलाई भेट् पक्कै तिम्रो काखलाई सिरानी बनाई भन्

🖋️ कविता -" कुरा के गर्नु " । Nepali Poem ।

- Tuesday, July 07, 2020

कुरा के गर्नु............. अथाह प्रेम छ मनमा मेरो देशको निम्ति छताछुल्ल भएर भावना पोखिएका छन् । त्यसै त्यसै यो मन राष्ट्रियताको निम्ति चिन्ताले ह्रृदय अटसपटस भएका छन् ।। समझदारीको अस्थित्व बाकीँ रहेन भाइचाराको त कुरा के गर्नु । परिस्थिति अस्थिरताले भरीएका छन् समाधानका उपायहरुको त कुरा के गर्नु ।। स्थिरताको विद्यमानता बिर्सिसकेको मेरो देशमा समृद्धि र बिकासको त आशा के गर्नु । सत्य आचरणको लोप भईसकेको मेरो राष्ट्रमा लक्ष्य र गन्तब्यको कुरा के गर्नु ।। विश्वकै दोस्रो जलश्रोतको धनी देश बिद्युतको हैन खानेपानीको अभाव छ प्राकृतिक सौन्दर्यको अनुपम भेष विश्वसुचिमा गरिबीको श्रेणीका परेको छ । शान्तिका प्रतिक गौतम बुद्धको जन्मभूमी विवादमा लिप्त भएर कोलाहल मच्चिरहेको छ । पृथ्वीनारायण शाहले एकिकरण गरेको मातृभुमि छियाछिया पारेर टुक््रयाउन लागी परेको छ ।। बेरोजगारी र अपराधले चरम बिन्दु छोइसक्यो पदाधिकारीहरु आफ्नो दुनो सोझ्याउनै ब्यस्त । आचरण र नैतिकताको त बली चढीसक्यो विकाशका योजनाहरु भईरहेछन अस्तब्यस्त ।। समन्वय र संरक्षण शब्दको लोप हुन थालिसक्यो देशभक्तिको त कुरा के गर्नु । अखण्डतामा प्रश्नचिन्ह ला

Saahitya Manch Nepal

Saahitya Manch Nepal