🖋️कविता -" सन्तानको खुशी " ।Nepali Poem

"सन्तानको खुशी "

सानो छदा मर्छ कि भन्दै

हुर्काएका बालक

अलिकती चोट लाग्दा धेरै दुख्यो कि भन्दै

हतार हतार पटुकि च्याती मलम पट्टि गरि हुर्काएका सानो बालक

ठूलो भएछ ।

आफ्नो बाबा लाई 

सबै भन्दा जान्ने र बाठो सम्झने 

सानो बालक

अनि आमालाइ सन्सारकै 

माहान सम्झने 

सानो बालक

ठूलो भएछ ।

माहान आमाले बोलेको हरेक शब्दमा औला उठाउने

सबै भन्दा जान्ने र बाठो बाबाले दिएको अर्तिलाइ 

बिष  सम्झने 

कठै

त्यो सानो बालक

 ठुलो भएछ ।

अझै यति मात्रै काहा होर

आमाले त !

नौ महिना कोखमा राखिने रे

दश धारा दूध चुसाइन रे

तीन चार बर्ष दिशा पिसाब नभनी हुर्काइन रे

अनि फेरि बाबा चै

तिम्रा लालन पालन को लागि 

देश छोडे रे

४५ डिग्री को तातो घाममा भेडा र उट चाराए रे

खै काहा छ ती त्यागहरु 

मेरा लागि केही गर्न नस्कनेले 

नभन्नुस यसो 

वा ...वा ...

बाबू तिमी ठूलो भएछौ ?

अनि 

धिक्कारदै भन्दै छन 

ती  बुढा-बुढि बाबा र आमाले

आफ्नो चाउरी परेका अनुहारमा

मलिन मुस्कान लीइ

गह भरी आँसु पारी 

बाबू तिमी हाम्रो बुढेस कालको

साहारा हौ ?

अहिले सम्म त हामी तगडा नै छौ

तिम्रो खुसीको लागि 

हामी अझै संघर्ष गर्न सक्छौ

तिम्रो हरेक सानो-सानो इक्क्षा  

के के छन भन?

तिम्रो उन्नति र प्रगतीमा हामि

कहिले आच आउन दिने छैनौ बाबू

तिमी हाम्रो खुसी हौ

तर तिमी टाडा नजाउ हामी बाट

पिरोल्छ यो छातिमा

तर 

तिमी पश्च्यतापमा कहिले नरुनु

तिम्रो आखाको आँसु हाम्रो लागी अमुल्य छ

हामिले जे भने नि दुख नमान्नु हाम्रो आशीर्वाद छ तिमिलाइ बाबू हाम्रो आशिर्वाद छ ।

✍️ Charan Rai 

©️ Saahitya Manch Nepal & Writer 

 अन्य रचना हरु पढन तथा  हाम्रो जानकारी को लागि होम पेज मा जान माथि भएको  यस्तै बट्न  ⬅️  क्लिक गर्नुहोस !