🖋️कविता -" दिक्षु " । Nepali Poem ।

शीर्षक - दिक्षु

हुन त दिक्षु,

तिम्रो शहरले

मेरो नाउँ

मेरो गाउँ 

मेरो कहरलाई 

उहिले नै प्रतिस्थापन 

गरेर 

आफ्नो रहरलाई 

त्यो ठाउँ दिइसक्यो,

मलाई धक्का दिएर

निकालेको खबर 

आफ्नो राजधानीमा 

फैलाइसक्यो!

तर दिक्षु

मेरो झुपडीले

तिम्रो ठाउँ

हिजो नि कसैलाई दिन सकेको थिएन 

आज नि कसैलाई दिन सकेको छैन!

मलाई अझै पनि सबै याद छ दिक्षु,

त्यहाँ बिताएका

एकएक दिन

सानाठूला घटना

तितामिठा कुरा

सबै 

जस्ताको त्यस्तै याद छ!

हेर न दिक्षु,

मलाई थाहा नै नदिइ

पुरानो मामुली चोटलाई 

आधुनिकरण को सुर चढेर

नयाँ जटिल

निको नहुने रोग बनेछ!

साझसङ्गै अस्ताउनुपर्छ

भन्ने ज्ञात भएर पनि होला 

दिक्षु,

अचेल बिहानीमा तिम्रो सम्झना

अलि बढी नै आउँछ !

जान मन त कसलाई पो हुन्छ र दिक्षु!

झन् म भित्र त तिमी नै तिमी छौ

 तर उदाएपछि अस्ताउनु निश्चित छ

मेरो पालो चाडो आएर मात्र 

दुःख लाग्छ!

मलाई थाहा छैन दिक्षु,

म यहाँ बाट गएर

कहाँ पुग्छु भनेर!

थाहा छ त केवल

जहाँ गएपनी

जहाँ पुगेपनी

तिम्रो स्थान यथावत् राख्नेछु!

मेरो बिदाइको दिन 

तिमी आउनु ल दिक्षु,

मसङ्गै मेरो अस्तित्व

खरानी हुँदा सम्म बस्नु,

चिन्ता नगर्नु

तिमीले शोक मनाउनुपर्दैन ल

न आँसु नै झार्नु पर्छ,

बस्  दिक्षु

तिमी हेर्न आउनु मलाई 

हिड्ने, दौडने, चुलबुल गरिरहनेलाई 

चुपचाप बाँस माथी पल्टेको हेर्न आउनु ,

बोलेर कहिल्यै नथाक्नेलाई 

सदाका लागि मौन भएको हेर्न आउनु,

खुशिको किरण फैलाउनेले

आँसुको वर्षा निम्त्याएको हेर्न आउनु,

रङ्गहरु भनेपछि हुरुक्कै हुनेलाई 

सेतो कपडाले बेरेको हेर्न आउनु,

तिम्रो आगमनले जोर जोर ले बोल्ने ढुकढुकीलाई 

लाटो भएको हेर्न आउनु,

तिम्रो आवाजले जताबाट पनि तानेर ल्याउनेलाई 

बहिरो भएको हेर्न आउनु ।।

✍️ Diksha Bhatta 

©️ Saahitya Manch Nepal & Writer 

 अन्य रचना हरु पढन तथा  हाम्रो जानकारी को लागि होम पेज मा जान माथि भएको  यस्तै बट्न  ⬅️  क्लिक गर्नुहोस !